Τα κείμενα που δημοσιεύονται στο βιβλίο φιλοδοξούν να ξαναδιαβάσουν την εθνεγερσία του 1821, μέσα από την τρέχουσα, τραγική συγκυρία του 2012, δηλαδή τη συγκυρία της χρεωκοπίας και των μνημονίων. Όμως, δεν ανιχνεύουν καθησυχαστικές αντιστοιχίες, ανάμεσα στο 1821 και το 2012, γιατί αυτό και μόνο θα παραχάρασσε τόσο τη σημερινή όσο και την τότε επαναστατική συγκυρία'' αλλά και δεν ομνύουν στην κυρίαρχη εθνική αφήγηση, γιατί αυτό και μόνο θα συνιστούσε μια βαθιά καθεστωτική επιλογή, δηλαδή μια απόλυτα παρασιτική διαδικασία. Τα κείμενα αυτά διακινδυνεύουν, αξιοποιώντας τα πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα, να φωτίσουν μερικές ψηφίδες της Ιστορίας, της Ιστορίας της Τέχνης και της Ιστορίας της Λογοτεχνίας, και επομένως, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, και της δικής μας ιδεολογίας, και γιατί όχι και της δικής μας ευθύνης απέναντι στην ιδεολογία και την ιστορία μας.